IPv6 - Protokół Internetowy Nowej Generacji

Wprowadzenie

IPv6 (Internet Protocol version 6) to nowoczesny protokół komunikacyjny, który stanowi następcę IPv4. Jego główną zaletą jest znacznie większa liczba dostępnych adresów IP, co pozwala na rozwój Internetu w erze ogromnej liczby urządzeń połączonych z siecią.

Historia IPv6

Protokół IPv6 został opracowany przez organizację IETF (Internet Engineering Task Force) w latach 90. XX wieku, w odpowiedzi na rosnący problem z brakiem dostępnych adresów IPv4. IPv4, w którym adresy IP mają długość 32 bitów, oferuje około 4,3 miliarda unikalnych adresów, co okazało się niewystarczające w dobie Internetu rzeczy (IoT) oraz wzrastającej liczby użytkowników.

IPv6 z kolei używa 128-bitowych adresów, co umożliwia wygenerowanie ogromnej liczby unikalnych adresów.

Budowa IPv6

Adres IPv6 ma długość 128 bitów i jest zapisany w postaci ośmiu bloków szesnastkowych, oddzielonych dwukropkami. Każdy blok ma 16 bitów, co pozwala na zapisanie wartości od 0 do FFFF w systemie szesnastkowym. Przykładowy adres IPv6 wygląda następująco:

2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334

W IPv6 przewidziano również opcje skracania adresów, np. z użyciem podwójnych dwukropków („::”), aby zapisać ciąg zer w adresie.

IPv6 vs IPv4

Cecha IPv4 IPv6
Długość adresu 32 bity 128 bitów
Liczba dostępnych adresów 4,3 miliarda 340 undecylionów (3.4×1038)
Format zapisu adresu 4 liczby dziesiętne (np. 192.168.1.1) 8 bloków szesnastkowych (np. 2001:0db8:85a3::8a2e:0370:7334)
Bezpieczeństwo Opcjonalne (IPSec) Wbudowane wsparcie dla IPSec
Kompatybilność z NAT Wymaga użycia NAT Brak potrzeby używania NAT

Zalety IPv6

Zastosowania IPv6

IPv6 znajduje zastosowanie w wielu nowoczesnych technologiach i aplikacjach, w tym: